Ukrayna: Son siviller Ukrayna çelik fabrikasını terk ediyor

ZAPORIZHZHIA, Ukrayna –

Ukrayna’nın harap olmuş liman kenti Mariupol’da genişleyen bir çelik fabrikasının altındaki sığınaklara sığınan son siviller, solgun ve bitkin, Pazar gecesi geç saatlerde, cephe hatlarının ötesindeki ilk büyük Ukrayna şehri olan Zaporizhzhia’ya geldiler.

Parçalanmış hayatta kalanlar, sürekli bombardımandan, azalan yiyeceklerden, her yerde bulunan küften ve yemek pişirmek için el dezenfektanı kullanmaktan bahsettiler.

Mariupol bölgesinden tahliye edilen 174 kişiyi taşıyan on otobüs, karanlıklar altında Zaporizhzhia’nın ıssız sokaklarına yavaş yavaş girdi. Azovstal çelik fabrikasından son gün tahliye edilen 51 sivilin 30’undan fazlasını içeriyordu ve burada tahminen 2.000 Ukraynalı savaşçı, görünüşe göre son direnişini sürdürüyor. Hem Ukraynalı hem de Rus yetkililer, bu sivillerin sanayi kompleksinden son savaşçı olmayanlar olduğunu söyledi.

10 Mart’tan beri Azovstal’da bulunan 69 yaşındaki Lyubov Andropova, “Sığınaklarda korkunçtu. Tavanlardan su akıyordu. Her yerde küf vardı. Çocuklar için endişelendik, onların çocukları için endişelendik. akciğerler.”

Bombardıman sürekliydi ve “sığınağımızın çökeceği” korkusu vardı dedi. “Her şey sarsıldı, dışarı çıkmadık.”

Deniz kıyısındaki çelik fabrikası, Mariupol’un Rus kontrolünde olmayan tek bölümü. Yeraltındaki tüneller ve sığınaklar sayesinde birçok sivil, eskiden gelişen ve şimdi büyük ölçüde tahrip olan liman kentinin acımasız bombardımanından korunmak için en güvenli yer olarak seçmişti.

24 Şubat’ta savaşın başlamasından sadece birkaç gün sonra Dmytro Sviydakov, karısı ve 12 yaşındaki kızıyla birlikte sığınaklara sığındı. Azovstal’a 27 Şubat’ta girdiler. Ayrılabilmeleri iki aydan fazla sürecekti.

Yaklaşık 50 ila 60 kişilik bir sığınakta toplanmış, ilk bir buçuk ayın katlanılabilir olduğunu, ancak daha sonra bombardımanın yoğunlaştığını söyledi. Bir gıda depolama alanı havaya uçuruldu ve o ve diğerleri, işçi dolaplarını aramak da dahil olmak üzere çöp toplamaya başvurdu. Yemek pişirmek için yakıt da kıttı, ancak daha sonra koronavirüs pandemisi nedeniyle iyi stoklanmış el dezenfektanının iyi bir ikame olduğunu keşfettiler.

“Hiçbir şeyin yokken ne yapamazsın!” Azovstal’dan tahliye edilenleri Zaporizhzhia’daki geçici konaklama yerlerine taşıyacak bir otobüs beklediğini söyledi.

Sığınağa sığınan ve yalnızca soyadını veren bir çelik fabrikası çalışanı olan Yehor, iki oğlu, karısı ve köpekleriyle sığınaktaydı. Yiyecek azaldığında Azovstal’ı savunan askerlerin yardım ettiğini söyledi.

“Başka türlü başaramazdık” dedi. “Ne kadar süre hayatta kalabilirdik bilmiyorum, ama kesinlikle bugüne kadar hayatta kalamazdık.” Son birkaç günde sadece makarna, su ve biraz baharatları kalmıştı – günde bir kez çorbaya yetecek kadar.

Ailesinin 1 Mart’ta güvenlik için değirmene girdiğini, köpeğini gezdirirken bombardımandan kıl payı kurtulduğunu söyledi.

Mariupol’un geniş çapta tahrip olmasına rağmen, tahliye edilenler için güvenli geçiş sağlamakla ilgilenen Birleşmiş Milletler yetkilileri, Azovstal’dan tahliye edilen 51 kişiden bazılarının şehirde kalmayı tercih ettiğini söyledi.

Biri erkek biri kadın iki kişi Rus güçleri tarafından gözaltına alındı. Askeri sağlık görevlisi olduğundan şüphelenilen kadın, 4 yaşındaki kızıyla birlikte seyahat ediyordu. BM yetkilileri, anne ve çocuğun ayrıldığını ve küçük kızın tahliye edilenlerin geri kalanıyla Zaporizhzhia’ya ulaştığını söyledi.

Ancak Rus güçlerinin elindeki diğer bölgelerden tahliye konvoyuna katılmak isteyen yüzlerce kişi, Rusya ve Ukrayna’nın tahliye konusunda anlaşmaya varamaması üzerine geride kalmak zorunda kaldı.

Birleşmiş Milletler İnsani Yardım Koordinatörü Osnat Lubrani, “Onların beklediklerini ve bize katılamadıklarını görmek çok üzücüydü” dedi.

Lubrani, “Genel olarak 10 günlük bir süre içinde çok karmaşık, yüksek riskli, çok hassas güvenli geçiş operasyonlarında toplam 600 kişiyi getirmeyi başardık.” dedi ve BM’nin daha fazla sivil getirmeyi umduğunu da sözlerine ekledi. gelecekte çıktı.